درباره ی شرکت
اولین واکنش انسان نسبت به محیط پیرامونش " نامگذاری" (naming) بوده است. انسان به پدیده های اطرافش نامی داده و به آن ها موجودیتی رسمی بخشیده است. همچنان پس از حدود40-30 هزار سال از پیدایش زبان بشری، هـر آنچه پدیده ای تازه در زندگی او محسوب شود نامی بر آن می نهد. امروزه ما با سیل تکنولوژی های نوین رو به روییم. اگر این پدیده های مدرن از آن طرف مرزها برای ما به سوغات آورده شده باشند نام آن ها را نیز وام می گیریم. مگر آنکه چاره جویی صورت گرفته و معادلی جایگزین آن کنیم. اما اگر نوآوری برخاسته از ذهن هم زبانان خودمان باشد احتمالاً نامی همراه با آفرینش آن پدیده ی نو می آفرینیم. "باروان"، نامی که ما برای شرکت خود برگزیده ایم، واژه ای ابداعی است؛ که از ترکیب دو واژه ی "بار" و "وان" تشکیل شده است. در میان امکانات مختلف ساخت واژه در زبان فارسی، ترکیب یکی از پربسامدترین و پرکاربردترین فرایند های ساخت واژی است. فرایند ترکیب «به هم پیوستن دو واژه است که هر یک دارای معنی مستقل اند و از مجموعه آن ها معنی سومی حاصل می شود.» (خانلری، ج یکم، ص 134)
اما بنگریم که هر یک از اجزاء کلمه ی "باروان" به طورجداگانه چه معانی ای را دربرمی گیرند: اگر جست و جویی در ریشه ی واژه ی فارسی "بار" داشته باشیم، خواهیم دید که در دوره ی باستان از ریشه ی bar مفاهیم مختلفی، با صورت های آوایی متفاوت استخراج می شده است. نخست باید بدانیم که واژه های ایرانی باستان به سه صورت بوده اند: ضعیف، افزوده، بالانده. صورت ضعیف، صورتی از واژه بوده که در آن "a" وجود نداشته است. صورت افزوده، صورتی از واژه بوده که در آن "a" وجود داشته و صورت بالانده، صورتی است که "a" به جای "a" می آمده است. پس برای واژه ی bar از ریشه ی br در باستان ، ایرانیان سه صورت زیر را داشته اند:
- صورت بالنده
bar - صورت افزوده
bar - صورت ضعیف
br
:br√
اضافه کردن a (یعنی’آ ‘کشیده) به اصطلاح صورت سببی می ساخته است. بنابراین ریشه ی br که هر دو فعل "آوردن" و "بردن" در فارسی میانه از آن ها گرفته شده است، معنای کلی "جابه جایی" و "حمل و نقل" را میرسانده است. اضافه کردن مصوت کشیده ی a آن ریشه را سببی می کرده است. به این معنی که بر آنچه موجب عمل فعل می شده است دلالت می کند. پس bar در معنی قدیم آن، به معنای "آنچه سبب جابه جایی و حمل را فراهم می آورده"، بوده است. و بعدها در فارسی میانه معنی آن از سببی به مفعولی تغییر یافته و به معنی "آنچه حمل می شود" تحول پیدا کرده است. به این ترتیب، آنـچه در این تک واژه ملحوظ است، مفاهیم مستتر چندگانه ی "آوردن"، "بردن"، "باربر" و "بار" است. اما پیرامون تکواژ "وان": در فارسی پسوندی است که در انتهای اسم می آید و معنی محافظت و نگاهبانی را می دهد. همان پسوندی که در تداول، -بان تلفظ می شود. در لغت نامه ی دهخدا آمده است: « -وان: به معنی محافظت و نگاهبانی، نگاهدارنده و حارس. همچـون گله وان، دشتـوان، فیلوان و امثال آن. لیکن بدون ترکیب گفته نمی شود.» (دهخدا، ج 15، ص23109)
از سوی دیگر می دانیم همین صورت آوایی مشابه (one) در زبان انگلیسی، به معنی عدد یک است. معانی که ذیل این کلمه ملحوظ است: « 1. یک، تک، واحد 2. متحد، متفق،هم بسته، باهم 3.یگانه، یکتا»(آریان پور،ص576) هستند. از آنجاییکه طرح شرکت باروان، ایده ای کاملاً نو، در صنعت حمل و نقل به شمار می رود، برآن شدیم تا در نامگذاری نیز بر اول بودن و یگانگی آن تاکید ورزیم. این است آنچه ما را بر آن داشت که چنین ترکیبی بیافرینیم و این ایده ی نو در صنعت حمل و نقل بین شهری را باروان یا بار1 بنامیم. نامی که از سویی هم وزن با واژه ی "کاروان" است و شیوه ی حمل و نقل با کاروان های تجاری در گذشته های دور در جاده تجاری ابریشم که شرق دنیای آن روز را به غرب آن پیوند می داد، فرایاد می آورد. و از سویی دیگر بر این نکته تمرکز می کند که این شیوه ی باررسانی نوین، اولین ابداع در این زمینه است و حرف اول را می زند. و از طرف دیگر نقشی حفاظتی و ضمانتی در سیستم باررسانی کشوری دارد.
کتابنامه ناتل خانلری، پرویز (1351)، دستور زبان فارسی، جلد دوم، تهران، بنیاد فرهنگ ایران. دهخدا، علی اکبر (1377)، لغت نامه، جلد پانزدهم، تهران، موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران. آریان پور کاشانی، منوچهر(1381)، فرهنگ پیشرو(انگلیسی- فارسی)، تهران، نشر جهان رایانه.
